اشکِ ما پـاره دلی بود که آبش کردیم            چـشمِ ما خـانۀ مـا بود خـرابـش کردیم

تکه‌ای سنگ در این سینۀ ما بود، شبی            روضه‌اش بُـرده و با آه مـذابش کردیم

بارها خواست که دنـیا بـبـرد ما را از            درِ این خانه که هربار جـوابش کردیم

آنکه زد طعـنه به احـوالِ پـریشانی ما            شَمّه‌ای از تو نوشتـیم و کـبابش کردیم

مَلکی خواست که ما را ببرد باغِ بهشت            در حرم مانده و با گریه مُجابش کردیم

عمر آن نیست که از روز و شب ما رفته            گریه کردن به تو را عمر حسابش کردیم